TURKMEN-DAILY: در سال 2012 کتاب جدید بردی محمداف، رئیس جمهور ترکمنستان با نام «فرزند وفادار وطن» منتشر شد که شامل شرح زندگی پدر وی بود. امسال نیز قرار شده است تا این زندگینامه به عنوان یکی از کتاب های درسی پایه های مختلف تحصیلی این کشور در مدارس تدریس شود. بردی محمداف پیشنهاد کرده است تا زندگینامه پدر وی در قالب متن برگزیده ادبی برای دانش آموزان ارائه شود.
در سال 2006 نیازاف در گذشت. خاطره تصممیات نیازاف در خصوص نامگذاری روزهای هفته، ماه ها و ... به نام مادر یا بستگان خود، تدریس تألیفات مختلف نیازاف در مدارس و دانشگاه ها و حتی تعیین شدن جلدهای 1 و 2 کتاب «روحنامه» به عنوان متن درسی ثابت و منبع سوالات استخدامی در ترکمنستان؛ در کنار تصاویر رئیس جمهور که همه جه به چشم می خورد و مجسمه های طلایی وی که در جای جای کشور قابل مشاهده بود، هنوز در خاطر بسیاری از افراد زنده است.
در سال های 2007 و 2008 بردی محمداف پس از تثبیت پایه های قدرت خود، پاک کردن آثار نیازاف (ترکمنباشی) را از گوشه گوشه این کشور آغاز کرد. کتاب های نیازاف از مدارس جمع شد. «روحنامه» رو به فراموشی رفت. مجسمه های مادر نیازاف و حتی خود ترکمنباشی تخریب شد و یا به مکان های نامعلومی منتقل شد. و در یک کلام، فرآیند «نیازف زدایی» به سرعت و شدت پیش رفت.
اما دیری نگذشت که بردی محمداف نیز همان مسیر را برای خودش آغاز کرد. کتاب های مختلفی نوشت؛ از داروسازی گیاهی تا پرورش اسب، از رمان های بلند تا ... در حال حاضر، تصاویر وی نیز در جای جای ترکمنستان دیده می شود. کتاب های رئیس جمهور جدید نیز در مدارس تدریس خواهد شد و حتی فرزند رئیس جمهور اخیرا در فضای مجازی و رسانه ای به عنوان جانشین وی شناخته شده است.
اما بردی محمداف تفاوت هایی با نیازاف دارد. نیازاف یک سیاستمدار بود و در نهایت در خصوص تاریخ و ادبیات ترکمن اظهار نظر می کرد و مدعی بود. اما بردی محمداف، به عنوان یک خواننده راک، نوازنده گیتار، ژنرال خبره ارتش، پرورش دهنده اسب، سوارکار ماهر، راننده رالی، داروشناس گیاهی، رمان نویس، خلبان جنگنده، ملوان رزمناو و ... خود را به نمایش گذاشته و مدعی است. او در سال 2013، خود، برنده جایزه 11 میلیون دلاری مسابقه سوارکاری شد که خوذش برگزار کرده بود.
یک تفاوت دیگر بردی محمداف با نیازاف این است که مردم ترکمنستان او را نه «ترکمنباشی» (پیشوای ترکمن ها) بلکه «آرقاداغ» (به معنای پشتوانه یا حامی) می خوانند و بردی محمداف، برخلاف نیازاف که برای مادر و پدر «مرحوم» خود نشان و مدال می ساخت، برای پدر و مادر خویش، «مالک قلی» و «گول نبات» که اکنون «در قید حیات هستند»، مدال و نشان ساخته است.
